Herman Verbeek (1936-2013) had een welhaast onuitputtelijke daden- en manifestatiedrang. Alles wat hij aanpakte, deed hij met hartstocht en overtuiging. Binnen de katholieke kerk behoorde Herman tot de groep van vernieuwers: zij die de kerk meer bij de tijd en dichter bij de mensen wilden brengen. Zijn politieke loopbaan (PPR/GroenLinks) sloot daar naadloos bij aan. Hij wilde het geloof politiseren en de politiek juist spiritueler maken. Zijn verlangen naar gemeenschap en verbondenheid botste echter met een ander diep gekoesterd verlangen: een verlangen naar concentratie en verstilling, naar een monnikenbestaan. Zijn laatste jaren, na het beëindigen van zijn politieke loopbaan in het Europees Parlement, verliepen zo grotendeels in isolement, binnen de fictieve muren van een zelfverkozen eenmansabdij. In deze periode vormde het schrijven zijn voornaamste bezigheid. Deze biografie omvat bovenal een verslag en analyse van Hermans persoonlijke en publieke worsteling.
