In deze roman (1935) met nauwelijks verhaal - al is er wel het decor van de Spaanse burgeroorlog - beschrijft Bataille zijn onverdraaglijke eenzaamheid en een koortsachtig zoeken naar grenzen, in het genot en de pijn, in de erotiek en de dood, waarbij een heftige vrijpartij op een nachtelijk kerkhof wel het hoogtepunt vormt.
