Renia is een pubermeisje als alle anderen; ze schrijft graag, houdt een dagboek bij en maakt plezier. Maar het is 1939, en Renia is Joods. Met het uitbreken van de oorlog valt haar wereld uiteen. Ze ontvlucht bombardementen, ziet vrienden verdwijnen en moet in een getto gaan wonen. Maar ze wordt ook voor het eerst verliefd: een paar uur voor de nazi-inval in Polen krijgt ze haar
eerste kus van Zygmunt. En het is Zygmunt die drie jaar later de laatste woorden in Renia’s dagboek moet optekenen: ‘Drie schoten. Het enige wat ik nog hoor zijn drie schoten.’
Pas zeventig jaar later wordt Renia’s dagboek herontdekt. Zygmunt, zelf Auschwitz-overlever, nam het mee naar Amerika, waar Renia’s zus en moeder wonen. Bang om de gruwelen op te rakelen, legden zij het in een kluis, waar het vele jaren vergeten werd. Tot nu.
eerste kus van Zygmunt. En het is Zygmunt die drie jaar later de laatste woorden in Renia’s dagboek moet optekenen: ‘Drie schoten. Het enige wat ik nog hoor zijn drie schoten.’
Pas zeventig jaar later wordt Renia’s dagboek herontdekt. Zygmunt, zelf Auschwitz-overlever, nam het mee naar Amerika, waar Renia’s zus en moeder wonen. Bang om de gruwelen op te rakelen, legden zij het in een kluis, waar het vele jaren vergeten werd. Tot nu.
