Mischa Andriessen volgt in Het Drogsyndicaat het verhaal van de zondvloed als straf voor een onverantwoordelijke omgang met mens, dier en plant, maar zijn focus ligt niet bij de hogere macht. In plaats daarvan belicht hij de menselijke worsteling tussen weten en doen, tussen zien wat je ziet en wat je wilt zien.
Het Drogsyndicaat is vooral ook het poe?tische relaas van een liefde. Wat rest Naa?ma en Noach nog nu hun opdracht ten einde is en ze hun kinderen veilig aan land hebben gebracht? Nu blijkt dat ze hun gevoel en denken niet zomaar als een oude huid kunnen afleggen? Nu ze zelf oud geworden zijn en, tegen beter weten in, soms in gedachten toch weer afdwalen naar het leven dat achter hen ligt, en ze vaker dan hun lief is uitkomen bij hun begin?
Het Drogsyndicaat is vooral ook het poe?tische relaas van een liefde. Wat rest Naa?ma en Noach nog nu hun opdracht ten einde is en ze hun kinderen veilig aan land hebben gebracht? Nu blijkt dat ze hun gevoel en denken niet zomaar als een oude huid kunnen afleggen? Nu ze zelf oud geworden zijn en, tegen beter weten in, soms in gedachten toch weer afdwalen naar het leven dat achter hen ligt, en ze vaker dan hun lief is uitkomen bij hun begin?
