‘De middelbare leeftijd, begreep hij onderhand, was een
periode in je leven waarin alles voorspelbaar was - en toch zag je nooit iets aankomen.’
Zijn hele leven heeft Jack Griffin geprobeerd aan zijn ouders, snobistische academici, te ontsnappen. Hij ging naar LA om scenario’s te schrijven en trouwde daar met Joy, een vrouw beneden zijn stand, volgens zijn bemoeizuchtige moeder.
Maar in de loop der jaren is er veel veranderd in Griffins leven: op aandringen van Joy kopen ze een huis, iets waar zijn ouders als eeuwige huurders nooit aan toe zijn gekomen. Ook geeft hij inmiddels les aan een universiteit aan de oostkust, waar zijn ouders nooit een baan wisten te bemachtigen. Die hebben tandenknarsend hun leven moeten slijten in het fucking’ Midwesten. Toch is Griffin niet gelukkig. Een onbestemd gevoel van onvrede berooft hem van zijn nachtrust en het lukt hem maar niet de as van zijn inmiddels overleden vader uit te strooien.
Dan trouwt de beste vriendin van zijn dochter Laura op Cape Cod, de plek waar Griffin vroeger met zijn ouders de vakanties doorbracht. Joy en Griffin bezoeken de bruiloft, terwijl hun eigen huwelijk op losse schroeven staat. Eenmaal weer op de ‘Cape’, met zijn vaders urn in de kofferbak en zijn moeder die hem continu opbelt, vraagt Griffin zich af of hij ooit werkelijk heeft kunnen ontsnappen aan zijn opvoeding. Hoewel hij zijn leven zorgvuldig heeft afgeschermd tegen hun inmenging, verwijt Joy hem dat zijn ouders een nadrukkelijk stempel op hun huwelijk hebben gezet. Maar hoe goed kende Griffin zijn ouders eigenlijk? Wat wist hij wérkelijk van hun leven?
Het inzicht van Griffin is een roman vol zelfbeschouwing. Het trieste besef dat het onmogelijk is om aan je opvoeding te ontsnappen wordt met meesterlijke lichtvoetigheid verteld.
periode in je leven waarin alles voorspelbaar was - en toch zag je nooit iets aankomen.’
Zijn hele leven heeft Jack Griffin geprobeerd aan zijn ouders, snobistische academici, te ontsnappen. Hij ging naar LA om scenario’s te schrijven en trouwde daar met Joy, een vrouw beneden zijn stand, volgens zijn bemoeizuchtige moeder.
Maar in de loop der jaren is er veel veranderd in Griffins leven: op aandringen van Joy kopen ze een huis, iets waar zijn ouders als eeuwige huurders nooit aan toe zijn gekomen. Ook geeft hij inmiddels les aan een universiteit aan de oostkust, waar zijn ouders nooit een baan wisten te bemachtigen. Die hebben tandenknarsend hun leven moeten slijten in het fucking’ Midwesten. Toch is Griffin niet gelukkig. Een onbestemd gevoel van onvrede berooft hem van zijn nachtrust en het lukt hem maar niet de as van zijn inmiddels overleden vader uit te strooien.
Dan trouwt de beste vriendin van zijn dochter Laura op Cape Cod, de plek waar Griffin vroeger met zijn ouders de vakanties doorbracht. Joy en Griffin bezoeken de bruiloft, terwijl hun eigen huwelijk op losse schroeven staat. Eenmaal weer op de ‘Cape’, met zijn vaders urn in de kofferbak en zijn moeder die hem continu opbelt, vraagt Griffin zich af of hij ooit werkelijk heeft kunnen ontsnappen aan zijn opvoeding. Hoewel hij zijn leven zorgvuldig heeft afgeschermd tegen hun inmenging, verwijt Joy hem dat zijn ouders een nadrukkelijk stempel op hun huwelijk hebben gezet. Maar hoe goed kende Griffin zijn ouders eigenlijk? Wat wist hij wérkelijk van hun leven?
Het inzicht van Griffin is een roman vol zelfbeschouwing. Het trieste besef dat het onmogelijk is om aan je opvoeding te ontsnappen wordt met meesterlijke lichtvoetigheid verteld.
