Onderzoek toont dat 7 - 18% van de pubers zichzelf wel eens bewust beschadigt. Bij volwassenen ligt dat percentage rond 4%. In Het meisje met de schaar vertelt Aurelia Brouwers haar schokkende en ontroerende levensverhaal.
Op haar vijftiende is Aurelia een vrolijke puber. Door haar streven naar perfectionisme en het overlijden van een goede vriendin raakt ze echter steeds meer met zichzelf in de knoop. Op een dag kan ze de pijn in haar hoofd niet meer aan. Ze pakt een scheermesje en beschadigt zichzelf.
Al snel wordt duidelijk dat er iets mis is met Aurelia. Hoe vaak en hoe hard iedereen roept dat ze ermee op moet houden zich te beschadigen, ze gaat er mee door. Verschillende psychiaters worden bezocht. Diagnoses komen en gaan. Maar al die tijd gaat het zelfbeschadigen door. Uiteindelijk wordt Aurelia opgenomen in een open en daarna in een gesloten inrichting.
Daar weet ze, stapje voor stapje, haar grote schaamte te overwinnen. Aurelia knokt zich een weg terug naar een nieuw leven in de maatschappij.
In een vlotte en aansprekende stijl vertelt de nu 23-jarige Aurelia haar levensverhaal. Ze beschrijft haar ondragelijke geestelijke onrust en pijn. Ook beschrijft ze het zelfbeschadigingsproces en haar leven in de inrichtingen. Ondanks de heftigheid van haar verhaal heeft Aurelia een grote dosis zelfspot en humor. Veel lezers zullen zich herkennen in haar problemen.
Op haar vijftiende is Aurelia een vrolijke puber. Door haar streven naar perfectionisme en het overlijden van een goede vriendin raakt ze echter steeds meer met zichzelf in de knoop. Op een dag kan ze de pijn in haar hoofd niet meer aan. Ze pakt een scheermesje en beschadigt zichzelf.
Al snel wordt duidelijk dat er iets mis is met Aurelia. Hoe vaak en hoe hard iedereen roept dat ze ermee op moet houden zich te beschadigen, ze gaat er mee door. Verschillende psychiaters worden bezocht. Diagnoses komen en gaan. Maar al die tijd gaat het zelfbeschadigen door. Uiteindelijk wordt Aurelia opgenomen in een open en daarna in een gesloten inrichting.
Daar weet ze, stapje voor stapje, haar grote schaamte te overwinnen. Aurelia knokt zich een weg terug naar een nieuw leven in de maatschappij.
In een vlotte en aansprekende stijl vertelt de nu 23-jarige Aurelia haar levensverhaal. Ze beschrijft haar ondragelijke geestelijke onrust en pijn. Ook beschrijft ze het zelfbeschadigingsproces en haar leven in de inrichtingen. Ondanks de heftigheid van haar verhaal heeft Aurelia een grote dosis zelfspot en humor. Veel lezers zullen zich herkennen in haar problemen.
