‘Ik ben hier om mijn moeder te helpen met een verhuizing naar een klein appartement op de begane grond in het centrum van de stad, waar alles zacht en licht gaat worden. Er is niets ergs gebeurd en er is geen slecht nieuws. Ik ben alleen even onder de tafel gaan liggen, en op die ene, oude handschoen die ik nog overhad na, ben ik niets kwijtgeraakt.’
Dat zegt de naamloze hoofdpersoon die vanonder de eettafel in de verder lege flat naar de wereld kijkt. Een wereld waarin verwachting en realiteit niet parallel lopen. Een wereld waarin wie niet meedoet, niet meetelt. En waar de tijd nu eenmaal nooit stopt.
Het zeemonster of de zee is een roman over verlies en verloren zijn.
