Een gevangenis is een omgeving waarin ongelijkheid, angst en onderdrukking een grote rol spelen. Eigenlijk staat de gevangenis voor alles wat voormalig gevangenisdirecteur Frans Douw haat. En precies dat maakte hem tot een goede en geliefde directeur. Douw ging in 2015 met pensioen na een lange carrière die volledig in het teken heeft gestaan van wat hij ‘menswaardige detentie’ noemt: gedetineerden verdienen veel meer verantwoordelijkheid dan ze doorgaans in een gevangenis krijgen. Dat helpt om de schade van detentie te beperken, maar ook kunnen ze zich zo beter voorbereiden op hun terugkeer in de maatschappij. Openhartig en met vaardige pen beschrijft hij in Het zijn gewoon mensen zijn loopbaan in verschillende Nederlandse gevangenissen en klinieken en neemt hij zijn lezers mee naar een wereld die voor de meesten van ons gesloten blijft. Invoelbaar laat hij bladzijde na bladzijde zien wat in de krant of bij de politiek vaak onzichtbaar blijft: gevangenen zijn eerst en vooral mensen met recht op herstel en terugkeer.
