Stedelijke jongeren groeien op in verschillende leefwerelden. Op straat, in de stedelijke volkswijken, krijgen zij macho-masculiene codes mee: de bescherming van de eigen ¿eer¿, ¿respect¿, het voorkomen van gezichtsverlies en de perceptie van de vrouw als lustobject. Deze codes van de straat conflicteren met de leefwereld van de school, waar feminien-softe codes als zelfreflectie, zelfexpressie, zelfevaluatie en zelfontplooiing steeds belangrijker zijn geworden. Hierdoor onstaat een pijnlijke pedagogische mismatch. Stedelijke jongeren met een straatsocialisatie en suburbane docenten met een burgersocialisatie houden elkaar in een wurggreep. De gevolgen: overlastgevend gedrag in de klas, een lager onderwijsniveau en een grotere kans op voortijdig schoolverlaten. Hoewel er veel over deze jongeren te doen is, signaleert socioloog Iliass El Hadioui dat er weinig overlap is tussen het wetenschappelijk debat, het publieke debat en de dagelijkse praktijk in het begeleiden van stedelijke jongeren. Hij wil dit met ¿Hoe de straat de school binnendringt¿ doorbreken. Daartoe vertaalt hij sociologische en sociaal-pedagogische inzichten naar het publieke denken over het zogenaamde deviante gedrag van sommige stedelijke jongeren. Hij breekt met het zo dominante etnische discours waarin alle sociale problemen gedefinieerd lijken te worden als ¿integratieproblemen¿. En hij pleit voor een mentale en praktische ¿switch¿ binnen het onderwijs. Opdat ook stedelijke jongeren met een straatsocialisatie gelijke kansen krijgen en docenten weer toekomen aan de inhoudelijke kennisoverdracht.
