Liesbeth Ziedses schreef de gedichten tijdens de sluipende ziekte waar haar man aan overleed. Het gaat over de verwevenheid tussen leven en dood, over tijd en vergankelijkheid. Maar ook over de mogelijkheid om uit verlies nieuwe perspectieven te creéren.
De schrijfster vertaalde verschillende werken uit de Roemeense literatuur en was als docente verbonden aan het Instituut voor Romanistiek van de Universiteit van Amsterdam.
De schrijfster vertaalde verschillende werken uit de Roemeense literatuur en was als docente verbonden aan het Instituut voor Romanistiek van de Universiteit van Amsterdam.
