Het is 2016 als de hoofdpersoon na enige jaren van detentie naar een tbs-kliniek wordt overgeplaatst voor de tenuitvoerlegging van de tbs-maatregel. Een strafverzwaring die hem is opgelegd voor de mishandeling en verkrachting van zijn (voormalige) partner.
Maar is dat terecht? Of heeft de hoofdpersoon alle recht om boos te zijn? Boos op de vermeende geldingskracht van psychologie en psychiatrie, boos op het inhumane van een tbs-maatregel, boos op het dwaze in religies, boos op het sneue in gehandicaptensport, boos op de wereld om hem heen, omdat hij ziet wat anderen ook zouden behoren te zien. De hoofdpersoon toont zich daarin kwetsbaar, oordelend, erotisch, confronterend, humoristisch, berekenend, maar zeer zeker ook wraakzuchtig, want zoals hijzelf zegt: 'Ik vergeet niets en vergeef nog minder'.
Maar is dat terecht? Of heeft de hoofdpersoon alle recht om boos te zijn? Boos op de vermeende geldingskracht van psychologie en psychiatrie, boos op het inhumane van een tbs-maatregel, boos op het dwaze in religies, boos op het sneue in gehandicaptensport, boos op de wereld om hem heen, omdat hij ziet wat anderen ook zouden behoren te zien. De hoofdpersoon toont zich daarin kwetsbaar, oordelend, erotisch, confronterend, humoristisch, berekenend, maar zeer zeker ook wraakzuchtig, want zoals hijzelf zegt: 'Ik vergeet niets en vergeef nog minder'.
