‘Ik hoefde niet te zijn wie ik al was, ik kon worden wat ik wou.’ In zijn studententijd vond Anil Ramdas dat een bevrijdend inzicht. ‘Doet u mij maar kosmopoliet, en mag het ietsje meer zijn: brahmaan, hindoestaan, Surinamer, migrant, Nederlander, Indiër, liefhebber van Flaubert, Naipaul en Bellow, film en Indiase muziek, van Franse wijn en Italiaanse pasta.’ Na de aanslagen van 11 september 2001 merkte Ramdas dat het verlangen naar een vaste identiteit toenam. Bij moslimfundamentalisten, maar ook bij mensen die hunkerden naar een Nederlandse identiteit, waardoor hij opeens in ‘het kampje van de buitenstaanders’ terechtkwam. Hoe was dat mogelijk voor iemand die de lof zong van de beschaving en de westerse traditie van zelfkritiek?
De door Kawita Ramdas en Pieter Hilhorst samengestelde bundel Ik had me de wereld anders voorgesteld laat zien hoeveel Anil Ramdas de wereld te vertellen had, ook die van vandaag, vijf jaar na zijn dood. Het vermogen om ons in te leven in anderen, tonen zijn essays, is de basis van onze solidariteit.
De door Kawita Ramdas en Pieter Hilhorst samengestelde bundel Ik had me de wereld anders voorgesteld laat zien hoeveel Anil Ramdas de wereld te vertellen had, ook die van vandaag, vijf jaar na zijn dood. Het vermogen om ons in te leven in anderen, tonen zijn essays, is de basis van onze solidariteit.
