Wat als de dood vanaf je puberteit met je meereist?
Margot van Schayk is een sprankelende vrouw van midden veertig. Ze heeft een geweldige baan in de media waar ze iedereen kent en waar iedereen haar kent. Want Margot is niet te missen. Haar lach vult ruimtes en haar energie trekt als een magneet.
Maar eens in de zoveel jaar moet Margot een weg helemaal alleen afgaan. De weg van het bestrijden van kanker. Eerst als ze twaalf is, dan nog twee keer als volwassen vrouw. Het leert haar leven voor het te laat is, altijd in volle vaart op de linkerbaan van de snelweg van het leven.
Het leven van Margot vult zich in rap tempo met geliefden, reizen, topbanen, gelach en levenslust. Maar dan, als ze wonder boven wonder moeder is geworden, meldt de ziekte zich weer. Misschien wel voor het laatst.
Margot schrijft in Ik val niet, ik dans over haar belevenissen als danspartner van de dood. Een verhaal waarin het zware licht wordt en het lichte zwaar. Maar boven alles een geweldig mooi verhaal dat ontroert en wakker schudt.
Margot van Schayk (1974) groeide op in Nijmegen en verhuisde langs tien windstreken voor haar huidige woonplaats Weesp waar ze woont met haar man en hun zoontje. Op haar 24ste studeerde zij af als dramaturg aan de Universiteit van Utrecht en schreef kort daarna Hallo Medemens! De geschiedenis van Het Werkteater. Zij was programmamaker bij publieke omroepen, werkte jarenlang in het creatieve hart van televisieproducent EndemolShine, en werd innovatiemanager bij KRO-NCRV.
