De emoties bleven maar in haar hoofd zitten. Twintig jaar heeft Kimberley niet echt gepraat over haar emoties terwijl ze wel is een rollercoaster aan gebeurtenissen en wantrouwen zat. Later leerde ze met hele kleine stapjes hulp te vertrouwen. Maar het uitspreken wat er in haar hoofd om ging lukte maar niet. Verhalen schrijven vond ze al langer een leuke hobby en ging daarin iets nieuws proberen, en dat lukte. Met woorden op papier kan ze nu de gedachten in haar beter beschrijven. In een paar jaar tijd heeft ze al veel gedichten geschreven. Hierdoor snappen andere mensen en hulpverleners haar nu ook veel beter.
