Tijdens een warm zomerweekend verhuist een 45-jarige vrouw met haar twee tieners naar een bouwvallig appartement aan de Gentse Dampoort, om even rust te brengen in haar huwelijk. Terwijl ze worstelt met loskomende radiatoren en foute verfkleurkeuzes, en Last Christmas op repeat speelt, zoekt ze rust, zichzelf én een nieuw begin.
In Jaar zonder zomer vervagen de lijnen tussen fictie, essay en memoires. Het is een ontroerend, soms hilarisch verslag over een vrouw die afscheid neemt van haar vertrouwde leven, maar vooral van het vertrouwde denken over moederschap, schrijven, sterk zijn en vrouw zijn op het middelpunt van je leven. Een afscheid dat tijdelijk lijkt, maar onverwacht permanent wordt.
