Tijdens haar lange ziekenhuisopname schreef Annie Van Berendonk haar pijn, lijden en isolatie neer in deze gedichtenbundel. Ze was volledig overgeleverd aan anderen en verloor haar zo belangrijke vrijheid. Dit proces heeft haar geleerd dat er moed en volharding nodig is; hoop doet leven. Hopelijk kan ze lotgenoten een hart onder de riem steken. Wat je niet doodt maakt je sterker.
