Keetje op straat (Keetje trottin) is een Nederlandse klassieker die tot nu toe nooit in het Nederlands te lezen was. Auteur Neel Doff groeide op in Nederland, schreef over Nederland, maar publiceerde in Parijs. Haar roman is in Nederland en Vlaanderen vooral bekend door een ingekorte bewerking uit de jaren 70. Dit is de eerste volledige vertaling.
Keetje op straat gaat over de kindertijd van een arbeidersmeisje in Amsterdam in de negentiende eeuw. Bij verschijnen in 1921 sneed het boek ongemakkelijke thema’s aan, waaronder vrouwelijke seksualiteit, homosociale aantrekking, seksueel geweld, een kinderleven in de sloppen en een gebrek aan klasse- en gendersolidariteit, waardoor het niet altijd op waarde geschat is geweest.
Aan de andere kant gaat het boek ook over de verbeeldingskracht waarmee de hoofdpersoon zich aan haar eigen haren naar boven weet te trekken, haar leeswoede en haar oog voor schoonheid. In het centraal stellen van een arbeiderskind, en dan ook nog eens een meisje, is de roman revolutionair.
Neel Doff (1858-1942) wordt beschouwd als een van de voornaamste vertolksters van proletarische literatuur. Ze schreef naturalistisch proza, maar dan vanuit de ‘stinkende’ klasse zelf. Haar boek Jours de famine et de détresse werd genomineerd voor de Prix Goncourt.
Keetje op straat gaat over de kindertijd van een arbeidersmeisje in Amsterdam in de negentiende eeuw. Bij verschijnen in 1921 sneed het boek ongemakkelijke thema’s aan, waaronder vrouwelijke seksualiteit, homosociale aantrekking, seksueel geweld, een kinderleven in de sloppen en een gebrek aan klasse- en gendersolidariteit, waardoor het niet altijd op waarde geschat is geweest.
Aan de andere kant gaat het boek ook over de verbeeldingskracht waarmee de hoofdpersoon zich aan haar eigen haren naar boven weet te trekken, haar leeswoede en haar oog voor schoonheid. In het centraal stellen van een arbeiderskind, en dan ook nog eens een meisje, is de roman revolutionair.
Neel Doff (1858-1942) wordt beschouwd als een van de voornaamste vertolksters van proletarische literatuur. Ze schreef naturalistisch proza, maar dan vanuit de ‘stinkende’ klasse zelf. Haar boek Jours de famine et de détresse werd genomineerd voor de Prix Goncourt.
