Ginny Babcock, zevenentwintig, verbannen Overspelige Echtgenote en Slechte Moeder, is op weg naar Hullsport, Tennessee, naar het ziekenhuisbed van haar moeder. Haar leven ontrolt zich als een film - flitsen uit het verleden, zoals de familiefilmpjes die haar moeder vroeger schoot, de Kinflicks: haar eerste Never Tell voorgevormde beha.
Ginny als Tabak Festival Koningin 1961; de eerste vrijage met de schrik-van-de-stad in de bomvrije schuilplaats van haar ouders ('Ik was bijna net zo bang voor sperma als voor communisten'); de Romance van de Eeuw in Hullsport; Vlaggenzwaaister.
Ginny en haar Kleine Puur Amerikaanse Rugbyback Joe Bob Sparks ('Hij had een glimlach die iedere mogelijke prikkel te boven gaat'); 'Doe 't' Pruitt, Ginny's vriendinnetje van de lagere school die 'alles deed' met alle jongens.
Ginny, trots met een onder de haarlak gespoten getoupeerd kapsel als een ruimtehelm;
Ginny in de kofferruimte van een auto met Joe Bob 'die aan een van mijn tepels draait alsof hij de radio aanzet'.
Ginny op haar universiteit van de Ivy League (strak kapsel, wollen pakje, camée-broche, pumps) helemaal kapot van Spinoza en diens geleerde heraut, juffrouw Head.
Ginny, die de Universiteit én Het Gezin én De Stad verlaat, de Amerikaanse Kapitalistische Imperialistische Economie trotseert, haveloze kleren draagt en 'Volkorenbrood, waarvoor je diamanten kiezen nodig had om het te kauwen' eet, die in een commune gaat (met andere communisten, lesbiennes, dienstweigeraars, atheïsten en bijstandtrekkers').
Ginny als huisvrouw (de knappe man, schattige baby) bij een Tupperwareparty; Ginny in transcendente sex gewikkeld met haar oorlogs(tegenstander)held; Ginny als de Madame Bovary van Stark's Bog in Vermont.
Nu: Ginny in het ziekenhuis aan de zijde van haar moeder ('Ik ben gezond en gelukkig geweest, moeder. Daar tussenin ziek en ongelukkig'); Ginny die hulpeloos moet toezien hoe haar moeder belegerd wordt door artsen, verpleegsters, het sterven.
