In deze gedichtenbundel ga je lezen hoe leven voor Loïs overleven werd.Ze was spontaan, gezellig en lief. Zelfs nadat ze haar moeder verloor, leek het altijd goed te gaan.Destijds was ze bang om te slapen, omdat ze schrik had niet wakker te worden.Haar gedachten werden steeds donkerder. Ze was niet meer bang om te gaan slapen, maar wilde juist dat haar leven zou stoppen. Hoe zwaar het ook was, opgeven was ze nog zeker niet van plan.Grotendeels door de lichtpuntjes. Hierdoor wilde Loïs de hoop niet opgeven. Ze wilde haar depressie een lesje leren.Afgelopen jaren heeft Loïs veel geprobeerd om haar leven draagbaarder te maken. Soms was dit slecht, maar bijvoorbeeld door schrijven heeft ze zichzelf uit meerdere dieptepunten gered.
