Er bestaat een spirituele atmosfeer, die gerichte denkers, schrijvers en helden van alle tijden steeds omgeeft en waaruit zij vol geestvervoering hebben geput. In het najaarssymposion 2011 op het conferentieoord Renova in Bilthoven stonden twee van hen centraal: Etty Hillesum en Walt Whitman. Twee figuren die ver uiteen liggen, maar die zich beiden in praktische zin voor 100 procent hebben ingezet voor hun medemens. En juist in die praktijk van dienende liefde bewijst zich hun geestelijke perspectief: geen droombeeld, maar stralende, het leven transformerende werkelijkheid. Uit die transformatie en die praktijk vormt zich spontaan een groep, ontstaat er een school of een broederschap die een actieve factor in de samenleving wordt – en komen we in een steeds sterkere wisselwerking met die atmosfeer, waarin alles op lering, op zich ontwikkelende samenhang, op samenleven gericht is. * 'Waarom heb ik toch zo'n beklemd gevoel van binnen? Ik heb nog geen grondmelodie. Er is nog niet één vaste onderstroom. De innerlijke bron, waaruit ik gevoed word, slibt altijd weer dicht en bovendien denk ik te veel.' Etty Hillesum * 'Snel rees gij op, mijn ziel, en verspreidde om mij heen vrede en gaf mij de kennis die alle redenen van de mensen te boven gaat. En ik weet, dat Gods hand de belofte is van mijn eigen hand. En ik weet, dat God de broeder is van mijn eigen geest. En dat alle mannen ooit geboren mijn broeders zijn en de vrouwen de zusters die mij liefhebben, en dat de levensvonk van de schepping liefde is.' Walt Whitman
