“In Alexandra, een ghetto bij Johannesburg, goreit Miriam Mathabane op als vierde kind in een zwart gezin. De rauwe jaren tachtig in Zuid-Afrika zijn vol angst, geweld en armoede. Alexandra is een van de brandhaarden van repressie en rassenonlusten.
Dit is de geschiedenis van Miriams jeugd. Met prachtige observaties en gevoelige herinneringen beschrijft zij van binnenuit de tragische omstandigheden in de ghetto’s en de zwarte scholen.
Na de invoering van de Apartheid werd vanaf 1954 ook het onderwijssyteem in Zuid-Afrika herzien, waarbij de lesstof voor zwarten werd gereduceerd tot wat zij nodig zouden hebben in hun ondergeschikte maatschappelijke positie. Het sleutelwoord was gehoorzaamheid.
Het lied van Miriam is niet alleen een aangrijpende getuigenis over de nadagen van de Apartheid, het is ook een aanklacht tegen het Bantoe-onderwijs dat een spoor van verwoesting heeft nagelaten.”
Dit is de geschiedenis van Miriams jeugd. Met prachtige observaties en gevoelige herinneringen beschrijft zij van binnenuit de tragische omstandigheden in de ghetto’s en de zwarte scholen.
Na de invoering van de Apartheid werd vanaf 1954 ook het onderwijssyteem in Zuid-Afrika herzien, waarbij de lesstof voor zwarten werd gereduceerd tot wat zij nodig zouden hebben in hun ondergeschikte maatschappelijke positie. Het sleutelwoord was gehoorzaamheid.
Het lied van Miriam is niet alleen een aangrijpende getuigenis over de nadagen van de Apartheid, het is ook een aanklacht tegen het Bantoe-onderwijs dat een spoor van verwoesting heeft nagelaten.”
