Het werk van de Engelse dichteres Elizabeth Barrett (1806-1861) werd bewonderd door de zes jaar jongere dichter Robert Browning (1812-1889). Hij verliefde zich op haar in 1845, toen hij op zijn verzoek haar, inmiddels 39 jaar oud, ontmoette.
Tot dan als invalide door haar vader thuisgehouden, kwam Elizabeth haar zwakte te boven, en tegen haar vaders wil verliet zij hem en, in 1846 in het geheim getrouwd, week zij met Robert uit naar Italië, waar zij zich tenslotte in Florence vestigden.
In deze 44 sonnetten legde zij de ontwikkeling neer van haar verhouding in 1845-46 tot hem. Donker van uiterlijk als zij was, noemde Robert haar zijn Portugeesje, en door de serie in 1850 na hun huwelijk onder de titel Sonnets from the Portuguese als vertaald werk uit te geven, zocht het echtpaar het (auto)biografische karakter ervan te verhullen, overigens slechts met kortstondig succes.
Deze sonnettencyclus, volstrekt uniek zijn samenhang en gevoelsmatige ontwikkeling, werd haar bekendste werk. In 1915 kreeg de serie een, wel heel vrije, Nederlandse bewerking van de dichteres Hélène Swarth .
De vertaling door Cornelis W. Schoneveld die wordt voorafgegaan door een verhelderende inleiding (met een Engelse vertaling), houdt zich aan de strak gecontroleerde Italiaanse sonnetvorm en volgt haar uitingen, soms sceptisch of kritisch, soms emotioneel of bewonderend, maar nooit sentimenteel of dwepend, op de voet.
Tot dan als invalide door haar vader thuisgehouden, kwam Elizabeth haar zwakte te boven, en tegen haar vaders wil verliet zij hem en, in 1846 in het geheim getrouwd, week zij met Robert uit naar Italië, waar zij zich tenslotte in Florence vestigden.
In deze 44 sonnetten legde zij de ontwikkeling neer van haar verhouding in 1845-46 tot hem. Donker van uiterlijk als zij was, noemde Robert haar zijn Portugeesje, en door de serie in 1850 na hun huwelijk onder de titel Sonnets from the Portuguese als vertaald werk uit te geven, zocht het echtpaar het (auto)biografische karakter ervan te verhullen, overigens slechts met kortstondig succes.
Deze sonnettencyclus, volstrekt uniek zijn samenhang en gevoelsmatige ontwikkeling, werd haar bekendste werk. In 1915 kreeg de serie een, wel heel vrije, Nederlandse bewerking van de dichteres Hélène Swarth .
De vertaling door Cornelis W. Schoneveld die wordt voorafgegaan door een verhelderende inleiding (met een Engelse vertaling), houdt zich aan de strak gecontroleerde Italiaanse sonnetvorm en volgt haar uitingen, soms sceptisch of kritisch, soms emotioneel of bewonderend, maar nooit sentimenteel of dwepend, op de voet.
