Alain Vanclooster, geboren in Roeselare (1962) en wonend in Koekelberg, is al van kindsbeen af bezig met woord en beeld: stripverhalen, cartoons, kortverhalen, poëzie, theater, fotografie, stand up comedy… Telkens weer opnieuw, hij kan het echt niet laten.
Deze (eerste) dichtbundel herbergt gedichten van de laatste 25 jaar. Hij kan dus bezwaarlijk een veelschrijver genoemd worden, eerder een veelschrapper. Zelden tevreden, bewerkt en herwerkt de auteur keer op keer zijn teksten, ze lijken nooit af. En vooral: hij schuurt en vijlt, tot enkel en alleen de naakte essentie overblijft: leven, liefde, dood, verlangens, gemiste kansen. Geen woord noch leesteken te veel, zelfs hoofdletters gaan voor de bijl. Schrijven is een ambacht, een karwei. Maar ook een onweerstaanbare passie.
Deze (eerste) dichtbundel herbergt gedichten van de laatste 25 jaar. Hij kan dus bezwaarlijk een veelschrijver genoemd worden, eerder een veelschrapper. Zelden tevreden, bewerkt en herwerkt de auteur keer op keer zijn teksten, ze lijken nooit af. En vooral: hij schuurt en vijlt, tot enkel en alleen de naakte essentie overblijft: leven, liefde, dood, verlangens, gemiste kansen. Geen woord noch leesteken te veel, zelfs hoofdletters gaan voor de bijl. Schrijven is een ambacht, een karwei. Maar ook een onweerstaanbare passie.
