Praag 1942. Julius Schlesinger heeft van de woedende Reichsprotektor Heydrich persoonlijk het bevel gekregen om het standbeeld van Mendelssohn uit de galerij van componisten op het dak van het concertgebouw te verwijderen. Maar de SS-officier heeft hoogtevrees en geen idee welk standbeeld dat van Mendelssohn is. Dus geeft hij twee Tsjechische werklieden opdracht om het beeld met de grootste neus omver te trekken.
Maar de mannen leggen het touw om de nek van Richard Wagner, de favoriete componist van Hitler! Schlesinger probeert zijn fout goed te maken met de hulp van een geleerde Jood. Maar eenmaal op het dak meldt Dr. Rabinovich dat hij geen verstand heeft van standbeelden, die volgens de Joodse traditie niet mogen worden gemaakt. En dat Felix Mendelssohn bij zijn geboorte gedoopt is en door hem dus niet als Jood wordt beschouwd. Maar Heydrich wil onmiddellijk resultaat zien...
Jiri Weil toont in zijn komische en droevige meesterwerk terloops de levenswandel van een aantal inwoners van de stad aan de Moldau. Het zijn indrukwekkende portretten van mensen die door onbegrijpelijk bestuur en extreem geweld uit hun dagelijkse routines worden opgeschrikt.
Mendelssohn op het dak, schreef de New York Times onlangs, 'behoort tot het beste wat over deze periode ooit is geschreven.' Vijftig jaar voor HhhH van Laurent Binet beschrijft Mendelssohn op het dak op een volstrekt originele en indrukwekkende wijze de Duitse bezetting van Praag waarvan Jiri Weil persoonlijk getuige was.
Maar de mannen leggen het touw om de nek van Richard Wagner, de favoriete componist van Hitler! Schlesinger probeert zijn fout goed te maken met de hulp van een geleerde Jood. Maar eenmaal op het dak meldt Dr. Rabinovich dat hij geen verstand heeft van standbeelden, die volgens de Joodse traditie niet mogen worden gemaakt. En dat Felix Mendelssohn bij zijn geboorte gedoopt is en door hem dus niet als Jood wordt beschouwd. Maar Heydrich wil onmiddellijk resultaat zien...
Jiri Weil toont in zijn komische en droevige meesterwerk terloops de levenswandel van een aantal inwoners van de stad aan de Moldau. Het zijn indrukwekkende portretten van mensen die door onbegrijpelijk bestuur en extreem geweld uit hun dagelijkse routines worden opgeschrikt.
Mendelssohn op het dak, schreef de New York Times onlangs, 'behoort tot het beste wat over deze periode ooit is geschreven.' Vijftig jaar voor HhhH van Laurent Binet beschrijft Mendelssohn op het dak op een volstrekt originele en indrukwekkende wijze de Duitse bezetting van Praag waarvan Jiri Weil persoonlijk getuige was.
