Dante is beroemd om zijn reis door Hel, Louteringsberg en Paradijs. Maar hij deed het niet alleen. Op het eerste deel van zijn barre tocht was niemand minder dan Vergilius zijn gids. Dankzij Drs. P weten we eindelijk wat de grote Romeinse dichter van hun gezamenlijke onderneming vond. Laat ons voor de aardigheid veronderstellen dat de reis van Dante en Vergilius werkelijk in 1300 plaatsvond. Vergilius (70-19 v.Chr.) was ruim dertien eeuwen ouder dan Dante, en, gezien zijn achtergrond, veel ervarener. Hij zal als geslaagd burger van het keizerlijk Rome de nodige scepsis en sophistication hebben bezeten. Aan het Italiaanse gewriemel van Guelfen en Ghibellijnen, van bonzen en intriganten had hij geen boodschap. Vandaar dat hij, in tegenstelling tot Dante, niet eens al die namen noteerde. Een deel van wat Dante hem in de mond legt, heeft hij ofwel niet gezegd ofwel niet serieus gemeend. Hij had zijn eigen kijk op de bedoening. Pas nu, eeuwen later, lezen we zíjn versie van het verhaal, vertaald in 34 canto¹s van zuivere onzijnen door Drs. P. Eens was ik ¹s nachts (en vraag me nu niet hoe) Gearriveerd in een sinister woud En zag ik daar een personage lopen Die merkbaar vreesde voor zijn lijfsbehoud Ik stond voor zijn verhaal welwillend open En sprak dus: 'Zeg me vriend, waaraan het schort U praat niet te omslachtig, wil ik hopen Dit oord misnoegt mij zeer, dus houd het kort Maar spreek me toch wel samenhangend toe' 'Vergilius! Die bent u toch nietwaar?' Zo riep hij uit. 'Wat leuk! Nu, luister maar.'
