Aïcha el Wafi Mijn verloren zoon
Het aangrijpende verhaal van een moeder: hoe voelt het als je kind zo ver is afgedwaald dat hij lid wordt van al-Qaida?
Het leven van Aïcha el Wafi kwam op zijn kop te staan toen op 12 september 2001 het gezicht van haar zoon op alle televisiezenders en voorpagina’s ter wereld werd getoond. Zacarias Moussaoui zou medeplichtig zijn aan de aanslagen van 11 september. Toen Aïcha enigszins van de schok bekomen was, besloot ze te achterhalen in hoeverre dat verhaal op waarheid berustte en hoe het zo ver gekomen was.
Mijn verloren zoon is het waargebeurde verhaal van een moeder die weet dat haar kind fout is geweest, maar toch voor hem blijft vechten. Ook vertelt Aïcha el Wafi over de ontmoetingen die ze in Amerika had met nabestaanden van de slachtoffers van 11 september - emotionele bijeenkomsten die leidden tot begrip en verzoening.
‘Ik heb nooit geprobeerd te ontkennen dat Zacarias tot al-Qaida behoort of dat hij droomt van de jihad. Zijn ideeën zijn de mijne niet. Míjn godsdienst predikt boven alles vrede en broederschap. Ik kan geen woorden vinden die hard genoeg zijn om de gedachten van mijn zoon mee te veroordelen. Maar ik heb niet het recht hem in de steek te laten. Want diep vanbinnen weet ik, net als alle andere moeders, dat er ergens in hem nog een sprankje menselijkheid zit.’
Aïcha el Wafi is geboren en getogen in een klein dorp in Marokko. Ze werd op haar veertiende uitgehuwelijkt aan een gewelddadige man en kreeg zes kinderen. Eenmaal verhuisd naar Frankrijk wist ze met veel moeite een scheiding af te dwingen. Daarna volgde Aïcha cursussen en leerde ze onder andere lezen en schrijven.
Het aangrijpende verhaal van een moeder: hoe voelt het als je kind zo ver is afgedwaald dat hij lid wordt van al-Qaida?
Het leven van Aïcha el Wafi kwam op zijn kop te staan toen op 12 september 2001 het gezicht van haar zoon op alle televisiezenders en voorpagina’s ter wereld werd getoond. Zacarias Moussaoui zou medeplichtig zijn aan de aanslagen van 11 september. Toen Aïcha enigszins van de schok bekomen was, besloot ze te achterhalen in hoeverre dat verhaal op waarheid berustte en hoe het zo ver gekomen was.
Mijn verloren zoon is het waargebeurde verhaal van een moeder die weet dat haar kind fout is geweest, maar toch voor hem blijft vechten. Ook vertelt Aïcha el Wafi over de ontmoetingen die ze in Amerika had met nabestaanden van de slachtoffers van 11 september - emotionele bijeenkomsten die leidden tot begrip en verzoening.
‘Ik heb nooit geprobeerd te ontkennen dat Zacarias tot al-Qaida behoort of dat hij droomt van de jihad. Zijn ideeën zijn de mijne niet. Míjn godsdienst predikt boven alles vrede en broederschap. Ik kan geen woorden vinden die hard genoeg zijn om de gedachten van mijn zoon mee te veroordelen. Maar ik heb niet het recht hem in de steek te laten. Want diep vanbinnen weet ik, net als alle andere moeders, dat er ergens in hem nog een sprankje menselijkheid zit.’
Aïcha el Wafi is geboren en getogen in een klein dorp in Marokko. Ze werd op haar veertiende uitgehuwelijkt aan een gewelddadige man en kreeg zes kinderen. Eenmaal verhuisd naar Frankrijk wist ze met veel moeite een scheiding af te dwingen. Daarna volgde Aïcha cursussen en leerde ze onder andere lezen en schrijven.
