Het publieke debat in Nederland is de laatste jaren veranderd. Er is meer nadruk op retoriek komen te liggen, de taal is verhard, en tegenspraak bieden versterkt vaak alleen maar de dominante narratieven, zeker in de echokamers van social media. Dit is een democratisch probleem, maar ook een probleem van de taal. De filosofie pleit voor verdieping. Romanschrijvers pleiten voor andere verhalen en rijkere woorden. Maar is dat genoeg voor een beter debat, en wat is dat eigenlijk?
Eva Meijer is zowel schrijver als filosoof. In dit essay laat ze deze twee personages een dialoog met elkaar aangaan, op zoek naar een antwoord op de vraag: wat kunnen we doen om weer een gesprek met elkaar te voeren?
