'Ergens in Moederland zeg ik dat als onze naasten er niet meer zijn, we pas beseffen hoe weinig we van hen weten. Als ik eraan denk hoeveel idiote dingen ik over diverse mensen weet, vooral over toneelspelers, popzangers en politici, en hoe weinig over de personen die werkelijk een deel van mij zijn geweest, ga ik me bijna schamen - terwijl ze voor mij veel en veel belangrijker zijn dan die bekende mensen. Over hen schrijven betekent voor mij die fout erkennen en ontzag betonen voor wat ze zijn geweest.' - David Albahari
Door de virtuoze vervlechting van diverse herinneringen slaagt David Albahari erin een eigen stem te geven aan de persoonlijkheid van een buitengewone vrouw en aan zijn ontworteling. De dramatiek van het verhaal wordt telkens weer met ironie doorspekt, en dat verleent deze hechte roman een bewonderenswaardige lichtvoetigheid.
Door de virtuoze vervlechting van diverse herinneringen slaagt David Albahari erin een eigen stem te geven aan de persoonlijkheid van een buitengewone vrouw en aan zijn ontworteling. De dramatiek van het verhaal wordt telkens weer met ironie doorspekt, en dat verleent deze hechte roman een bewonderenswaardige lichtvoetigheid.
