Op 13 oktober 1961 vermoordt een Griek eerste minister Louis Rwagasore van Burundi. De populaire leider had tot consternatie van België, dat Burundi als voogdijgebied bestuurt, net de verkiezingen gewonnen. Enkele uren na de moord kruist topambtenaar Jean-Paul Harroy in het hospitaal waar Rwagasore ligt opgebaard de moeder van de premier. Ze geeft Harroy een klinkende oorveeg. In die mep zit de overtuiging vervat van veel Burundezen: de koloniale overheid heeft de misdaad georganiseerd. Maar de rol van België wordt niet onderzocht: de raison d’état gebiedt zwijgplicht. België executeert de schutter, Burundi de vijf medeplichtigen.
Zestig jaar later biedt Ludo De Witte opening van zaken over een moord die Burundi op weg zette naar interne verdeeldheid, etnische spanningen en massamoorden. Confidenties van hoofdrolspelers en de ontsluiting van cruciale archieven leggen de Belgische rol in de moord op de charismatische leider bloot. Met op de achtergrond de slagschaduwen van Patrice Lumumba en koning Boudewijn, met bijrollen voor Paul-Henri Spaak en Etienne Davignon.
Zestig jaar later biedt Ludo De Witte opening van zaken over een moord die Burundi op weg zette naar interne verdeeldheid, etnische spanningen en massamoorden. Confidenties van hoofdrolspelers en de ontsluiting van cruciale archieven leggen de Belgische rol in de moord op de charismatische leider bloot. Met op de achtergrond de slagschaduwen van Patrice Lumumba en koning Boudewijn, met bijrollen voor Paul-Henri Spaak en Etienne Davignon.
