We weten het van horen luisteren:
hoe alles luistert, de regen naar
het gras, als van elkaar
een vermoeden, dat het was.
Hoe bomen buiten adem, wij
onbuigzaam, het onkruid, en
alles uiteindelijk luistert.
Al is er nooit iets
dat zegt.
Patricia De Martelaere (1957) is hoogleraar filosofie in Brussel en Leuven. Tot haar romans behoren Littekens, De staart en De schilder en zijn model. Ook publiceerde zij de essaybundels Verrassingen, die werd bekroond met de Vlaamse Cultuurprijs voor Kritiek en Essay 2000, Een verlangen naar ontroostbaarheid en Wereldvreemdheid. Dit jaar schreef ze het essay voor de Nederlandse maand van de filosofie: Wat blijft.
Met Niets dat zegt verkent De Martelaere nu ook het domein van de poëzie.
hoe alles luistert, de regen naar
het gras, als van elkaar
een vermoeden, dat het was.
Hoe bomen buiten adem, wij
onbuigzaam, het onkruid, en
alles uiteindelijk luistert.
Al is er nooit iets
dat zegt.
Patricia De Martelaere (1957) is hoogleraar filosofie in Brussel en Leuven. Tot haar romans behoren Littekens, De staart en De schilder en zijn model. Ook publiceerde zij de essaybundels Verrassingen, die werd bekroond met de Vlaamse Cultuurprijs voor Kritiek en Essay 2000, Een verlangen naar ontroostbaarheid en Wereldvreemdheid. Dit jaar schreef ze het essay voor de Nederlandse maand van de filosofie: Wat blijft.
Met Niets dat zegt verkent De Martelaere nu ook het domein van de poëzie.
