Nijmegen beschrijft de wederwaardigheden en reflecties van een student theologie in Nijmegen in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. Het geeft een beeld van de kennismaking met de stad, de keuze voor een studie, de soms hilarische ervaringen met huisbazen, discussies en studentengedrag dat typerend is voor die tijd. Maar het gaat ook over de liefde en ontwikkelingen in het denken van de hoofdpersoon. Zo nu en dan wordt stilgestaan bij een onderwerp: het verschil tussen alfa- en bêtamensen, sport, kunst, de veranderingen in het denken over religie. De auteur beschrijft met humor een aantal sterke indrukken uit die tijd, en zet een tijdsbeeld neer: de tijd van idealen en dromerigheid.
