Beth had bij de eerste gelegenheid die zich voordeed haar ouderlijk huis in Dublin verlaten, en in Londen een bestaan opgebouwd en haar thuis gevonden met haar man en dochter. Beths broer James had altijd al meer verantwoordelijkheid gevoeld jegens hun moeder Alice, en in tegenstelling tot zijn zus bleef hij dan ook in haar buurt wonen met zijn gezin. Nu ligt Alice op sterven en is Beth terug gekomen naar haar ouderlijk huis om te waken, samen met James. Alice kan niet meer praten, maar ze heeft wel brieven geschreven, waarmee ze heeft getracht de kloof van onbegrip tussen haar dochter Beth en haar zelf te overbruggen, in een uiterste poging tot verzoening. De remmingen die dochter en moeder hun leven lang hebben gevoeld ten opzichte van elkaar, komen naar voren in terugblikken en in Alice' brieven.
