Na een zware burn-out raapt Bente zich wandelend bij elkaar op de legendarische Santiago de Compostela
'Er is iets magisch aan breken in duizend stukjes. Want nu al die scherven aan je voeten liggen, met scherpe randen en vreemde hoekjes, zijn je armen vrij om te bewegen. Hoef je geen angst meer te voelen om uit elkaar te vallen. Want dat is al gebeurd. En dus laat je los.'
Bente van de Wouw had niet verwacht alleen en onvoorbereid aan het startpunt van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela te staan. Maar zo waren er wel meer dingen in haar leven gebeurd die ze niet aan had zien komen. De burn-out was een verrassing voor haar, net als de lege kledingkast van haar jeugdliefde in hun huis. De donkerte in zichzelf had ze niet zien aankomen, en dat het licht langzaam weer ging branden al helemaal niet. Tijdens de prachtig omschreven, loodzware voettocht van 800 kilometer door Spanje leert ze haar angst te omarmen.
