In oneindige zin onderzoekt Rozalie Hirs de vloeiende taal van binnenwerelden, die overloopt in buitenwerelden. Van de verbeelding en?de droom naar het huis, de tuin, de stad, het bos, het wijde web, het heelal. Hoe kan een open syntaxis tot nieuwe poëtische structuren en betekenissen leiden? Door naar ultieme mogelijkheden te tasten, brengt Hirs een liefdesverklaring aan de taal. Samen met de cyclische natuur van dag en nacht, seizoenen, getijden en gestalten van de maan viert oneindige zin het leven, zingend, dansend. Het legt nieuw leven bloot als een rivier, ruisend, stromend op weg naar de zee.
