De tuin en voormalige kwekerij van Piet en Anja Oudolf in het Gelderse Hummelo zijn een begrip, en haast een bedevaartsoord voor de vele internationale bewonderaars van de tuin- en landschapsontwerper. De combinatie van kwekerij en tuin vormt de basis van de ongeëvenaarde plantenkennis van Oudolf en zijn vermogen tot experiment en vernieuwing. Kennis en ervaring die hij toepast in zijn wereldberoemde projecten, zoals de High Line in New York en de zojuist geopende Oudolf Field bij de Gallery van Hauser & Wirth in Somerset.
Dit boek beschrijft de weg van Piet Oudolf naar wereldfaam aan de hand van de tuin en voormalige kwekerij die hij samen met zijn vrouw Anja heeft aangelegd. 'Oudolf | Hummelo' is geschreven door Noel Kingsbury, journalist en tuinontwerper. Hij geeft regelmatig lezingen en workshops en breekt in zijn werk een lans voor een natuurlijke en duurzame benadering van tuinontwerpen en beplanten. Hij is al twintig jaar bevriend met Piet en Anja Oudolf. Dit is het vijfde boek dat zij samen hebben geschreven.
'Je kijkt naar beplanting en het gaat dieper dan wat je ziet. Het zit in onze genen - natuur of het verlangen naar de natuur. Een tuin laten vervallen raakt aan een menselijke behoefte. Je accepteert de dood. Je haalt de planten niet weg als ze er nog goed uitzien. Bruin is tenslotte ook een kleur.' (Piet Oudolf in The New York Times )
Dit boek beschrijft de weg van Piet Oudolf naar wereldfaam aan de hand van de tuin en voormalige kwekerij die hij samen met zijn vrouw Anja heeft aangelegd. 'Oudolf | Hummelo' is geschreven door Noel Kingsbury, journalist en tuinontwerper. Hij geeft regelmatig lezingen en workshops en breekt in zijn werk een lans voor een natuurlijke en duurzame benadering van tuinontwerpen en beplanten. Hij is al twintig jaar bevriend met Piet en Anja Oudolf. Dit is het vijfde boek dat zij samen hebben geschreven.
'Je kijkt naar beplanting en het gaat dieper dan wat je ziet. Het zit in onze genen - natuur of het verlangen naar de natuur. Een tuin laten vervallen raakt aan een menselijke behoefte. Je accepteert de dood. Je haalt de planten niet weg als ze er nog goed uitzien. Bruin is tenslotte ook een kleur.' (Piet Oudolf in The New York Times )
