Poort van de zon

Het is 1995, vijf jaar na het einde van de Libanese Burgeroorlog. In een noodhospitaal van het Palestijnse vluchtelingenkamp Shatila in een buitenwijk van Beiroet heeft het lot twee mannen bij elkaar gebracht. Joenis, een vrijheidsstrijder die zijn sporen heeft verdiend in de oorlog van 1948, ligt in coma. Zijn beschermeling Khaliel, een veertigjarige Palestijnse verpleger die in het kamp is geboren en nooit zijn vaderland heeft gezien, weigert te aanvaarden dat zijn held ten dode is opgeschreven.

Als een moderne Shahrazaad besluit hij binnen de vier muren van de ziekenhuiskamer de levensgeschiedenis van Joenis te vertellen, in de hoop hem weer tot leven te wekken. Daarmee opent hij een stuwmeer van verhalen over grootmoeders en grootvaders, vroedvrouwen en kinderen, echtgenoten en minnaars. De liefde tussen Joenis, die Israël niet meer binnen mag, en zijn vrouw Nahiela, die destijds is achtergebleven, en hun heimelijke ontmoetingen in de grot van Baab as-Sjams (de Zonnepoort), lopen als een rode draad door het verhaal.

Maar Poort van de zon is meer dan alleen een indrukwekkend epos. Khoury maakt het Palestijnse drama tot een algemeen menselijk drama. Hij weigert de Palestijnen alleen als helden of slachtoffers af te schilderen; sommigen worden ontmaskerd als lafaards, profiteurs en egoïsten. Het resultaat is een meesterlijke vertelling over universeel-menselijke thema's: verlies en overleven, liefde en verslagenheid, geheugen en droom.