zo ben ik geworden ik had lang niks
crazy dat ik na zo’n avond inslaap
zie testament twee ik ben het sloebertje van god
ik leg je het bloeden van mijn handen uit
via een link naar mijn medicatie: ‘implantaten
zijn van marsepein en vrede is een heidensconcept’
als dienstdoend paasfiguur noem ik
dit eenzijdig gesprek mijn inspirerende partner
de middeleeuwen zijn over je mag wegkijken
kom maar terug als de prijs aan de pijn herinnert
Een stabat mater – zo laat de poëzie van Anne Vegter in Projectmedewerkers zich misschien het best omschrijven. Of moeten we haar gedichten als lyrische familieopstellingen interpreteren? Want hoe verhoudt de moeder zich tot de voormoeders? En hoe verhoudt ze zich tot de zoon, de zonen en zichzelf? Vegter verzet de stoelen, steeds opnieuw, tot een veelkantig beeld ontstaat van complexe gezinsdynamiek in een wereld onder stress.
