De mensen die Den Haag een saaie stad vinden, zou Hank Stammer graag tegenkomen. De strijd op de ambtelijke apenrots dreigt zijn speurtocht naar een reddeloze dochter tot een ramp uit te laten groeien. Hij wist niet dat de zorg voor ons culturele erfgoed de dienaren van het Rijk zo redeloos kan maken.
Lange lunchpauzes zijn er niet meer bij en tijd om uitgebreid declaraties in te dienen evenmin. Stammer houdt niet van afwentelen en voordat hij radeloos raakt, gaat er een hele tijd voorbij. Wie geen rekening met hem wenst te houden, had maar beter op een ander kantoor kunnen gaan werken.
