Je moet wel gek zijn om met open ogen zoiets doelloos te beginnen. Helemaal omdat iedereen je vastberaden, mooi en rationeel vindt. Toch loopt Jo, verpleegkundige, met open ogen in haar eigen val. Ze wordt verliefd op Michiel, een terminale patiënt en verbrandt alle schepen achter zich die ze jarenlang zorgvuldig heeft opgebouwd. Naast een verliefdheid voelt ze zich ook eenzaam. Haar omgeving snapt niks van haar gedrag. Wanneer ze vooraf had geweten wat haar te wachten stond, had ze het waarschijnlijk niet doorgezet. Ze verandert van onderwerp steeds meer richting lijdend voorwerp in een spannend en onvoorzien scenario. Toch pakt niet alles slecht uit.
