ROUW OP JE DAK is een belevenis. Verlies ervaren gaat eerst en vooral over beleven. Verwerken is zo’n technisch verhaal, terwijl beleving alle facetten van emotie en gevoel laat komen en gaan. Schaduwkanten en zonneschijn, verdriet en mooie herinneringen. Alles verdient aandacht en ruimte om beleeft te worden. Huilen van verdriet en vreugde tegelijk. Troostrijk.
Opeens is iemand er niet meer. Waar ben je? Je zou nog zo graag overleggen. Je voelt en ziet nog aanwezigheid. Persoonlijke spullen, ze liggen bestorven. Rumoerige stilte. Het mag er zijn. Zo vind je jezelf en de nieuwe realiteit van alledag. Weer vaste grond onder je voeten voelen, je eigen vlag planten en je sluier laten fladderen.
In je ooghoek lopen mooie herinneringen mee. Voor altijd.
Opeens is iemand er niet meer. Waar ben je? Je zou nog zo graag overleggen. Je voelt en ziet nog aanwezigheid. Persoonlijke spullen, ze liggen bestorven. Rumoerige stilte. Het mag er zijn. Zo vind je jezelf en de nieuwe realiteit van alledag. Weer vaste grond onder je voeten voelen, je eigen vlag planten en je sluier laten fladderen.
In je ooghoek lopen mooie herinneringen mee. Voor altijd.
