Hoe kan een schrijfster met goed fatsoen een gedoodverfde kindermoordenares de gelegenheid geven haar levensverhaal tot in alle gruwelijke details te vertellen? maar het is geen sensatiezucht die Gitta Sereny ertoe heeft bewogen diepgaand in het leven te duiken van de nu volwassen vrouw en moeder Mary Bell, die als elfjarig meisje twee peuters vermoordde. De schrijfster wil de lezers slechts confronteren met wat een jong kind dat een ander kind om het leven brengt bezielt. Zij wil later zien hoe Mary Bell door haar ouders mishandelt en misbruikt was, en in feite met haar verschrikkelijke daad heeft "geschreeuwd om hulp" naar een onmachtige, of ongeinteresseerde maatschappij.
