‘Ergens kan ik het wel begrijpen als rechercheurs besluiten de waarheid een handje te helpen’, schrijft Ernest Louwes in dit ontluisterende boek over zijn ervaringen als vermeend moordenaar. ‘Maar wat te doen als achteraf blijkt dat je een onschuldige te pakken hebt? Geen politieagent in Nederland die daar zijn loopbaan voor op het spel zet.’ In de meest geruchtmakende moordzaak van het decennium, de Deventer moordzaak, speelt Ernest Louwes onvrijwillig de hoofdrol. Vrijgesproken en veroordeeld als moordenaar van de weduwe Jacqueline Wittenberg moeten politie en justitie forse blunders erkennen in het onderzoek en de diverse rechtszaken die over deze moord zijn gehouden. Maar waar eerdere justitiële missers tot eerherstel van verdachten hebben geleid, moest Ernest Louwes zijn ‘straf’ uitzitten. Monddood, door een uniek mediaverbod. Nu mag hij zijn verhaal wél vertellen. Vrijgelaten uit de cel, maar niet vrij. Schuldig wil geen klaagzang zijn over aangedaan onrecht. Het is wel een aanklacht tegen autoriteiten die de eigen goede naam belangrijker achten dan waarheidsvinding en die niet terugschrikken voor intimidatie en scoringsdrift. Bovenal is het een persoonlijk en ontroerend relaas over een man en zijn gezin van wie de wereld plotsklaps aan stukken wordt gescheurd.
