In Slagboom tussen dood en leven vertelt Alphons Katan (1930) het verhaal van zijn leven. Als enig kind van een joods (niet-gelovig) echtpaar woonde hij in de Tweede Wereldoorlog in Leeuwarden. Zijn invalide vader was econoom, gaf privélessen en werkte als beëdigd translateur.
Als de ouders van Alphons Katan in 1942 kort na elkaar worden gearresteerd, krijgt Alphons onderdak bij bejaarde joodse vrienden van het gezin. Met dit echtpaar komt hij uiteindelijk terecht in kamp Westerbork, waar hij een half jaar verblijft. Wanneer een tante de Duitsers weet te overtuigen dat haar neefje half-joods zou zijn, wordt hij vrijgelaten. Hij overleeft de oorlog in Den Haag en Leiden.
Zijn moeder wordt vermoord in Auschwitz, vader Alexander in Gusen, een nevenkamp van Mauthausen. In dat kamp is hij het slachtoffer van medische experimenten. Als Alphons in 1994 foto's van zijn vader in kampkleding en een foto van diens skelet ontdekt, begint hij een zoektocht naar het skelet en eist hij een verbod op het gebruik van de foto's.
In het naschrift geeft de schrijver te kennen, dat hij hoopt dat zijn relaas meehelpt de komende generaties te stimuleren tot bewustwording. Hij laat parallellen zien tussen de tijd vóór WO II en nu. Zijns inziens staat de wereld voor een faillissement van immateriële waarden, zoals vertrouwen en (maatschappelijke) verantwoordelijkheid. Volgens hem is het nog niet te laat om tot een omwenteling ten goede te komen op terreinen als educatie, staatsbestel en economie.
Als de ouders van Alphons Katan in 1942 kort na elkaar worden gearresteerd, krijgt Alphons onderdak bij bejaarde joodse vrienden van het gezin. Met dit echtpaar komt hij uiteindelijk terecht in kamp Westerbork, waar hij een half jaar verblijft. Wanneer een tante de Duitsers weet te overtuigen dat haar neefje half-joods zou zijn, wordt hij vrijgelaten. Hij overleeft de oorlog in Den Haag en Leiden.
Zijn moeder wordt vermoord in Auschwitz, vader Alexander in Gusen, een nevenkamp van Mauthausen. In dat kamp is hij het slachtoffer van medische experimenten. Als Alphons in 1994 foto's van zijn vader in kampkleding en een foto van diens skelet ontdekt, begint hij een zoektocht naar het skelet en eist hij een verbod op het gebruik van de foto's.
In het naschrift geeft de schrijver te kennen, dat hij hoopt dat zijn relaas meehelpt de komende generaties te stimuleren tot bewustwording. Hij laat parallellen zien tussen de tijd vóór WO II en nu. Zijns inziens staat de wereld voor een faillissement van immateriële waarden, zoals vertrouwen en (maatschappelijke) verantwoordelijkheid. Volgens hem is het nog niet te laat om tot een omwenteling ten goede te komen op terreinen als educatie, staatsbestel en economie.
