Het is nacht. Terwijl een wildvreemde man in haar bed ligt te slapen, is een vrouw naar beneden gegaan om een tulband te bakken. Zo doet ze dat in de doorwaakte nachten sinds haar man zich, nadat ze slechts veertien maanden getrouwd waren, van het leven heeft beroofd. Terwijl de tulband in de oven staat, drentelt ze ook nu weer door de keuken, als gewoonlijk mijmerend over hun liefde op het eerste gezicht, kalm en probleemloos en met de belofte 'voor altijd'. Het geheim waarmee het revolverschot in de tuinbouwkas haar heeft achtergelaten - waarom? - is altijd aanwezig. Inmiddels niet meer als vraag, maar als feit.
Ze stelt de keukenwekker in. Gaat weer naar boven. Kijkend naar de slapende man dringt tot haar door waarom ze het deze keer fijn vindt om wakker te zijn.
Ze stelt de keukenwekker in. Gaat weer naar boven. Kijkend naar de slapende man dringt tot haar door waarom ze het deze keer fijn vindt om wakker te zijn.
