Vijftien misverstanden over euthanasie en hulp bij zelfdoding Als er al een drijfveer was voor het schrijven van dit boek: euthanasie heeft niets te maken met 'Huppakee', euthanasie is geen fluitje van een cent, niet voor wie het vraagt en niet voor wie het uitvoert. Auteur Willeke Stadtman is als arts werkzaam voor de Levenseindekliniek, put uit eigen ervaring en uit die van collega's. Zij is geen pleitbezorger van euthanasie of ultieme zelfbeschikking. Niemand heeft de waarheid in pacht in het zicht van de dood. Het debat over euthanasie en hulp bij zelfdoding wordt mede gekleurd door misverstanden. In haar boek bespreekt Willeke Stadtman vijftien misverstanden, die zij zelf in de euthanasiepraktijk tegenkomt of in haar omgeving beluistert. Met Slotakkoord hoopt zij veel vragen en onduidelijkheden weg te nemen. Zoals: 'voor euthanasie heb je een actuele wilsverklaring nodig' of 'als je euthanasie wilt, kun je je het beste meteen aanmelden bij de Levenseindekliniek'. In dit toegankelijk geschreven boek staat veel informatie over wat wel en niet mogelijk is in de euthanasiepraktijk. Het geeft tegelijkertijd een verrassende en soms ook intieme inkijk in het leven van mensen die een euthanasiewens hebben en in het werk van de artsen (en verpleegkundigen) die met zo'n wens te maken krijgen. Met Slotakkoord wil de auteur veel vragen en onduidelijkheden wegnemen. Haar boek biedt inzicht in de complexiteit van een euthansieverzoek en de dilemma's die dat oplevert. Willeke Stadtman (1950) werkte ruim dertig jaar in de zorg. Eerst als arts, later als bestuurder. Met haar werk als arts voor de Levenseindekliniek is de cirkel rond. Eerder schreef zij het goed ontvangen boek Op voet van oorlog, over haar familiegeschiedenis.
