Het is 31 december. Nog even en dan zal knallend vuurwerk het nieuwe jaar inleiden. Ariene staat op het dakterras van haar huis, ze is helemaal alleen. In tegenstelling tot haar klasgenoten geniet Ariene ervan om alleen te zijn. Dit moment, dit eenzame moment in de dichte duisternis, is zelfs haar favoriete moment van het jaar. Plezier glijdt in golven door haar lichaam, ze kan niet wachten tot de klok twaalf uur slaat. De reden van haar blijdschap is simpel: voor even, wanneer de klok twaalf uur heeft geslagen, kan Ariene met vuur spelen.
“Dit verandert niet de geschiedenis, dit verandert jouw geschiedenis.”
Dat jaar, enkele weken voor haar dertiende verjaardag, gebeurt hetgeen waarvan Ariene had gehoopt dat het nooit zou gebeuren. Felicia en Jonah, haar jongere broertje en zusje, ontdekken haar op het dakterras. Verbaasd, ontzet en het meest van alles angstig lichten ze hun ouders in. Ariene wordt gestraft en rusteloos wacht ze op het moment dat ze voor de rest van haar leven naar een gekkenhuis gestuurd wordt. Maar dan, net voordat Ariene denkt dat haar leven voor altijd voorbij zal zijn, ontvangt ze een eigenaardige brief. Het is een uitnodiging, een uitnodiging voor een school genaamd het Imperium Elementis, voor kinderen die net zo uniek zijn als Ariene.
“Dit verandert niet de geschiedenis, dit verandert jouw geschiedenis.”
Dat jaar, enkele weken voor haar dertiende verjaardag, gebeurt hetgeen waarvan Ariene had gehoopt dat het nooit zou gebeuren. Felicia en Jonah, haar jongere broertje en zusje, ontdekken haar op het dakterras. Verbaasd, ontzet en het meest van alles angstig lichten ze hun ouders in. Ariene wordt gestraft en rusteloos wacht ze op het moment dat ze voor de rest van haar leven naar een gekkenhuis gestuurd wordt. Maar dan, net voordat Ariene denkt dat haar leven voor altijd voorbij zal zijn, ontvangt ze een eigenaardige brief. Het is een uitnodiging, een uitnodiging voor een school genaamd het Imperium Elementis, voor kinderen die net zo uniek zijn als Ariene.
