De Grieks-Romeinse oudheid is een van de belangrijkste inspiratiebronnen geweest voor leven en werk van Ida Gerhardt. In haar poëzie is een zevental klassieke dichters en denkers centraal aanwezig: Lucretius en Epicurus, Vergilius, Homerus, Sappho, Socrates en Plato. De verwerking van deze dichters en denkers in haar dichtwerk wordt in Stralend in gestrenge samenhang diepgravend onderzocht en precies beschreven. Tevens worden Gerhardts vertalingen van Lucretius en Vergilius besproken.
Voor de verwevenheid van leven en werk bij Ida Gerhardt zijn deze literaire beschouwingen ingebed in een levensbeschrijving. De nadruk is hierbij gelegd op haar klassieke vorming, op de levenslange invloed van de dichter-classicus J.H. Leopold, van wie zij een leerlinge was, op haar studietijd, en op haar loopbaan in Kampen en aan de Werkplaats van Kees Boeke in Zeist als lerares klassieke talen.
Voor Stralend in gestrenge samenhang heeft de auteur dankbaar gebruik kunnen maken van Gerhardts persoonlijke nalatenschap. Zij heeft kunnen putten uit verspreide briefwisselingen tussen Ida Gerhardt en oudleerlingen, collega's, vrienden, en uit veler persoonlijke herinneringen.
Voor de verwevenheid van leven en werk bij Ida Gerhardt zijn deze literaire beschouwingen ingebed in een levensbeschrijving. De nadruk is hierbij gelegd op haar klassieke vorming, op de levenslange invloed van de dichter-classicus J.H. Leopold, van wie zij een leerlinge was, op haar studietijd, en op haar loopbaan in Kampen en aan de Werkplaats van Kees Boeke in Zeist als lerares klassieke talen.
Voor Stralend in gestrenge samenhang heeft de auteur dankbaar gebruik kunnen maken van Gerhardts persoonlijke nalatenschap. Zij heeft kunnen putten uit verspreide briefwisselingen tussen Ida Gerhardt en oudleerlingen, collega's, vrienden, en uit veler persoonlijke herinneringen.
