Twee mannen wandelen langs de Rhône. Ze passeren de ruïne van de beroemde brug van Avignon.
'Die is nog gebouwd door de Romeinen', vertelt de kleinste man in het hagelwitte pak.
De andere knikt: 'Van dat liedje'.
Door een poort in de oude stadsmuren lopen ze het stadje in, naar het Place du Palais. Er waait een verkoelend zeebriesje. Op het plein wemelt het van de toeristen. In hun peperdure maatpakken en met hun gebruinde gezichten vallen de twee wat uit de toon tussen het cultuurminnend publiek. Vooral de grote man, met het gitzwarte haar en de regelmatige gelaatstrekken, wordt vaak nagestaard. Maar wie per ongeluk met één van deze mannen de ogen kruist, wendt zijn blik snel af. Het zijn de ogen van mannen die gewend zijn aan macht. Overwinnaars.
'Wanneer gaan wij naar de tentoonstelling', vraagt Gianfranco. 'Tegen sluittingstijd. Je kent die Picasso's over een tijdje uit je hoofd', belooft de kleine man met een glimlach. De Franse gangsterbaas Gabriele Liverato heeft vandaag geen haast.
'Die is nog gebouwd door de Romeinen', vertelt de kleinste man in het hagelwitte pak.
De andere knikt: 'Van dat liedje'.
Door een poort in de oude stadsmuren lopen ze het stadje in, naar het Place du Palais. Er waait een verkoelend zeebriesje. Op het plein wemelt het van de toeristen. In hun peperdure maatpakken en met hun gebruinde gezichten vallen de twee wat uit de toon tussen het cultuurminnend publiek. Vooral de grote man, met het gitzwarte haar en de regelmatige gelaatstrekken, wordt vaak nagestaard. Maar wie per ongeluk met één van deze mannen de ogen kruist, wendt zijn blik snel af. Het zijn de ogen van mannen die gewend zijn aan macht. Overwinnaars.
'Wanneer gaan wij naar de tentoonstelling', vraagt Gianfranco. 'Tegen sluittingstijd. Je kent die Picasso's over een tijdje uit je hoofd', belooft de kleine man met een glimlach. De Franse gangsterbaas Gabriele Liverato heeft vandaag geen haast.
