'Hij stond in de deuropening, kloek van bouw en bijna alsof hij poseerde, met zijn duimen in de brede sjerp om zijn dikke buik. Om zijn brede schouders hing een haveloze zwarte mantel, met daaronder een bruine, met verf besmeurde kiel: penseelvegen, handafdrukken. Ondanks zijn hoge leeftijd en armoedigheid bleek uit ziin houding dat hij gewend was aan nieuwsgierige blikken en leek hij te wachten tot een van ons iets zei of hem begroette, maar niemand maakte aanstalten zich te verroeren, ik al helemaal niet. Hij had een korzelig maar levendig gezicht, een rozige, onderkin die in zijn hals overging, een rimpelig voorhoofd, een borstelige, gelige snor boven zijn samengeknepen bovenlip en een kloeke, glimmende knobbelneus. Een wolk dor grijs haar verzwolg zijn bruine baret en zijn wenkbrauwen fronsten zich boven het bloeddoorlopen wit van zijn donkere kraalogen, die het vertrek verslonden. Dit was meester Rembrandt: schilder, etser en graveur.'
