De belangstelling voor dichter Willem Wilmink luwt niet, zelfs niet na zijn dood. Er zit een melancholieke toon in het werk van Wilmink die nog altijd aanspreekt. Door zijn autobiografie, zijn verzamelde brieven en biografie weten we veel over hem. Maar er is nog meer. Zijn vriend Jacques Klöters – die een student van Wilmink was aan de Universiteit van Amsterdam, een collega op de Kleinkunstacademie en zijn liedjes zong als lid van cabaretgroep Don Quishocking – heeft zijn herinneringen aan de gesprekken en interviews die hij met Wilmink had, opgetekend in Visite uit de hemel. Zo kan er nu een prachtig werk verschijnen waarin we visite uit de hemel krijgen, want Wilmink schuift dicht aan, we horen hem vertellen en liedjes zingen alsof hij bij ons op visite is. En dat is hij ook.
Audioresearcher Piet Tullenaar dook de archieven van de omroep in en vond er onbekende opnamen van Wilmink: veelal interviews waarin hij zijn liedjes zong op eigen melodieën of op simpele versies van de composities van Harry Bannink, door zichzelf begeleid op accordeon. Genoeg materiaal om twee cd’s mee te vullen. Radiomaker en Wilminkfan Kick van der Veer luisterde mee en was medeverantwoordelijk voor de samenstelling.
Audioresearcher Piet Tullenaar dook de archieven van de omroep in en vond er onbekende opnamen van Wilmink: veelal interviews waarin hij zijn liedjes zong op eigen melodieën of op simpele versies van de composities van Harry Bannink, door zichzelf begeleid op accordeon. Genoeg materiaal om twee cd’s mee te vullen. Radiomaker en Wilminkfan Kick van der Veer luisterde mee en was medeverantwoordelijk voor de samenstelling.
